Een lange omschrijving voor een tweeledige opdracht. Vanaf dat we deze opdracht verzonnen en in de pot met lootjes stopten, moet ik (Jeroen) denken aan mijn jeugd… Als mijn vader na een dag werken thuis kwam, was zijn standaard routine om eerst zijn pak te verruilen voor een spijkerbroek en daarna begon hij eten te koken. Dit was zijn manier om tot rust te komen; hoe druk de dag ook geweest was. Terwijl hij samen met mijn moeder een drankje dronk en de dag doornam, kookte hij ons avondeten. Zelf zat ik op het hoekje van het aanrecht aandachtig te kijken naar alle gerechten die op die manier bereid werden. Ik denk dat hier ook mijn passie voor koken vandaan komt, maar dat is een verhaal voor een andere keer en misschien een andere website 😉
Niet iedereen heeft eenzelfde passie voor koken; ik ken bijvoorbeeld iemand die zijn keuken maximaal een paar keer per jaar gebruikt. Probeer eens een weekje om toch zelf te koken en neem hier rustig de tijd voor; je hoeft geen drie-gangen diner met een dessert van frambozensoufflé op tafel te zetten om goed te eten. Vind je eigen invulling!
Hoewel Linda en ik beiden graag koken, denk ik dat deze opdracht genoeg uitdagingen en ontdekkingen biedt voor ons. Juist in het tweede deel van de opdracht zit bij mij bijvoorbeeld bij sommige maaltijden nog veel ruimte voor verbetering! Wil je weten wat onze ervaringen komende week zijn? Lees vanaf volgende week hieronder onze reacties!
Mijn eerste reactie bij het trekken van dit lootje:
Dan kan ik niet mee doen want ik ben gezegend met een vriend die heel goed kan koken en dit ook graag doet. Echt een cadeau, uit je werk komen, de boodschappen zijn al gedaan en het menu al bedacht. Het ultieme onthaast moment, iets wat ik me pas realiseerde op het moment dat ik dinsdag na het werk boodschappen ging doen om voor Jeroen te koken (zodat ik ook aan de opdracht mee deed). De drukte in de winkel, de haast van iedereen om snel in te slaan en naar huis te kunnen.
In de winkel kwam ik er achter dat de zalm, die ik per se in mijn gerecht wilde gebruiken, enorm duur was. Dus ter plekke een andere gerecht bedenken, terwijl allerlei mensen langs me heen sjoeven. Ik vond er geen bal aan, ik wilde naar huis, mijn schoenen uit trekken en aanschuiven bij het eten.
Gelukkig ben ik van nature een doorzetter en dus met frisse tegenzin de winkel door. Uiteindelijk een hele goede spinazie aardappelschotel met aardbeien tiramisu op tafel gezet. Dat is dan weer een voordeel van zelf koken, je mag kiezen wat je wilt hebben. Al denkende over de opdracht kwam ik er achter dat aandacht en tijd hebben voor koken een goede manier van zelfzorg is. Ik ben daarom in de ochtend begonnen met het maken van smoothies en deze over mijn glutenvrije muesli te doen. Een fijn begin van de ochtend… zat daardoor meer tevreden op mijn fiets naar het werk. Al met al mooie bewustwording; dankbaar voor kokende vriend, smoothie bij ontbijt=fijne zelfzorg.